Διαμαντίδου, Δέσπω

(Πειραιάς 1916 –). Ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου. Σπούδασε στη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου και το 1942 εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο θέατρο συμμετέχοντας στον χορό σε παράσταση της Μήδειας του Ευριπίδη. Ο πρώτος σημαντικός ρόλος της ήταν η λαίδη Καρολίνα στο έργο Δεν φταίει τ’ αστέρι μας του Τζέιμς Μπάρι. Από το 1946 έως το 1950 υπήρξε βασικό στέλεχος του Εθνικού Θεάτρου. Μεσολάβησε η συνεργασία της με τον θίασο του θεάτρου Κοτοπούλη και το 1954 επέστρεψε στο Εθνικό όπου παρέμεινε έως το 1963, ερμηνεύοντας σημαντικούς ρόλους στην Εκάβη του Ευριπίδη (Κορυφαία), στον Γλάρο του Τσέχοφ (Πωλίνα) και στις Εκκλησιάζουσες του Αριστοφάνη (Κήρυκας). Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας (1967-74) εγκαταστάθηκε στο εξωτερικό, εκφράζοντας την αντίθεσή της προς το καθεστώς. Εμφανίστηκε στη Νέα Υόρκη με τη Μελίνα Μερκούρη στο θεατρικό Ίλια Ντάρλινγκ του Ζιλ Ντασέν και στην Οξφόρδη με τις Εκκλησιάζουσες σε σκηνοθεσία του Μίνου Βολανάκη. Με την πτώση της δικτατορίας επέστρεψε στην Ελλάδα και έπαιξε στα έργα Ένας ασήμαντος πόνος του Πίντερ, Τρωάδες του Ευριπίδη, Καμπαρέ, Άννα Καρένινα, Τρελή του Σαγιό και Χάρολντ και Μοντ. Στον κινηματογράφο εμφανίστηκε σε πολλές ελληνικές ταινίες όπως Το κορίτσι της γειτονιάς, Το τελευταίο ψέμα, Ποτέ την Κυριακή, Τα κόκκινα φανάρια κ.ά. Από τις ξένες παραγωγές στις οποίες συμμετείχε διακρίνονται οι ταινίες Υπόσχεση την αυγή του Ζιλ Ντασέν, Μαύρα τριαντάφυλλα και Καβαλάρηδες. Ιδιαίτερα σημαντικό είναι και το μεταφραστικό της έργο.